Profesionistët e medias në Shqipëri kanë luftuar prej vitesh kundër kornizave ligjore që do të forconin më tej censurën, auto-censurën dhe ngritjen e padive kundër gazetarëve. Në qershor t; vitit 2020, Komisioni i Venecias lëshoi ​​një opinion mbi ndryshimet në ligjin për mediat, të cilat nuk i arrijnë; standardet ndërkombëtare dhe parimet e lirisë së medias dhe ngrenë shqetësime për rritjen e censurës dhe auto-censurës (1). Shërbimi Publik i Shqipërisë (RTSH) shpesh kritikohet për ndikimin politik, por përparon teknikisht, pjesërisht me ndihmën e donatorëve të huaj. Përmbajtja në mediat kryesore pasqyron në mënyrë të pashmangshme ndarjen ekzistuese politike dhe polarizimin dhe copëzimin gjithnjë e më ekstrem të shoqërisë shqiptare (2), dhe një numër në rritje i dezinformatave është i dukshëm. Media e krijuar kohët e fundit si Exit, BIRN, Lapsi.al, Citizens Channel dhe portali Faktoje po merren me këtë problem. Gazetaria hulumtuese, që synon hetimin e korrupsionit dhe krimit, është kryesisht e pranishme në mediat onllajn. Ndikimet e huaja në përmbajtjen mediatike nuk janë shumë të forta: megjithëse proksi portalet e lajmeve angazhohen në propagandën e vendeve si Turqia, Irani dhe Kina, një përpjekje flagrante dhe e koordinuar në këtë drejtim nuk është shumë e dukshme. (3)

Pozicioni i gazetarëve në Shqipëri është jashtëzakonisht i pafavorshëm, pasi ata janë të ekspozuar ndaj kërcënimeve dhe sulmeve nga njëra anë, dhe padive të shpeshta të ngritura nga zyrtarë shtetërorë dhe biznesmenë pro-qeveritarë nga ana tjetër. Freedom House thekson se reporterët kanë pak siguri në punë dhe mbeten subjekt i padive, kërcënimeve dhe sulmeve të herëpashershme fizike nga ata që përballen me shqyrtimin e mediave (4). Kohët e fundit, qendra të ndryshme të pushtetit kanë përdorur Padi Strategjike Kundër Pjesëmarrjes Publike (SLAPP), siç është përjetuar nga BIRN Shqipëria (3).

Me përjashtim të iniciativave të sektorit joqeveritar, nuk ka ende plane për përfshirjen e edukimit mediatik në sistemin arsimor. Hulumtimi i kryer nga IPSOS tregon mbizotërimin e televizionit si burimi kryesor i informacionit në baza ditore, si dhe burimi më i besueshëm i informacionit, veçanërisht për grupmoshat mbi 45 vjeç. Përqindja e njerëzve që priren t’i besojnë medias ishte vetëm pak më e lartë se ata që nuk i besojnë (6).