Sistemi mediatik i Bosnjës dhe Hercegovinës është shumë kompleks, që është në një marrëdhënie të fortë shkak-pasojë me sistemin e komplikuar shtetëror. Ndryshe nga vendet e tjera në Ballkanin Perëndimor, Bosnja dhe Hercegovina ka tre shërbime publike: dy subjekte transmetuese – RTFBIH (Radio Televizioni i Federatës së Bosnjës dhe Hercegovinës), RTRS (Televizioni i Republika Sërpskës) dhe një transmetues i nivelit shtetëror – BHRT (Radio Televizioni Boshnjak-Hercegovas). Transmetuesit e njësive kanë borxhe të konsiderueshme të papaguara ndaj transmetuesit të nivelit shtetëror (1), funksionimi i të cilit është jashtëzakonisht i rrezikuar. Agjencitë e huaja të lajmeve dhe filialet e mediave ndërkombëtare janë një mjet përmes të cilit qeveritë dhe financuesit e huaj mund të arrijnë dhe ndikojnë në opinionin publik në BdheH (2). Në të njëjtën kohë, ka një ndikim të madh të mediave nga e njëjta zonë e të folurit, kryesisht mediat tabloide serbe (3). Pjesa më e shëndetshme e sektorit të medias janë mediat online që merren me gazetari hulumtuese dhe analitike (BIRN BIH, CIN, Istinomjer, Raskrikavanje), pasi ato janë më pak të ekspozuara ndaj presioneve të klientelizmit dhe ndarjeve etno-kombëtare.

Duke gjykuar nga raportet e Freedom House dhe Reporterëve pa Kufij, pozita e gazetarëve në Bosnjë dhe Hercegovinë është jashtëzakonisht e pafavorshme: gazetarët përballen me presion politik, si dhe me ngacmime, kërcënime dhe sulme (4). Ata sulmohen për origjinën e tyre etnike, si dhe atë që shkruajnë dhe paditë për shpifje nga politikanët shpesh shërbejnë për të frikësuar gazetarët dhe për t’i penguar ata të ndjekin punën e tyre (5). Sipas Shoqatës së Gazetarëve të BdheH, çdo vit regjistrohen rreth njëzet raste të sulmeve dhe kërcënimeve (6).

Sipas raportit të Institutit të Shoqërisë së Hapur (Sofje), Bosnja dhe Hercegovina renditet e 34-ta nga 35 vende evropiane në nivelin e edukimit mediatik. (7) Rezultatet e sondazhit të opinionit të kryer nga Ipsos (8) tregojnë një polarizim të mprehtë të publikut të BdheH në lidhje me besimin e tyre në media – gjysma e të anketuarve, në total, pohojnë se nuk i besojnë mediave, ndërsa po aq pohojnë se i besojnë mediave. Disa të anketuar renditën si më të besueshme organizatat të mediave që studimet e mëparshme i veçuan si shembuj të modeleve të propagandës dhe dezinformimit.