Përqendrimi i medias në Serbi është jashtëzakonisht i fortë dhe shumica e mediave me ndikim janë nën kontrollin e drejtpërdrejtë ose të tërthortë të partisë në pushtet. (1) Tabloidet me qarkullim të lartë dhe stacionet televizive me mbulim kombëtar shpesh përdorin propagandë të hapur në favor të qeverisë, pa rezistencë nga përhapja e gjuhës së urrejtjes, dezinformimit dhe diskursit nacionalist. Institucionet që supozohet të mbrojnë integritetin e hapësirës mediatike, kryesisht Organi Rregullator për Media Elektronike (REM), janë shumë të dobëta, të ndikuara nga partia në pushtet. Fondet buxhetore të shpërndara për projektet e mediave kryesisht kanalizohen në mediat pro-qeveritare.

Qytetarët që duan të informohen kanë qasje në burime të ndryshme informacioni, duke përfshirë kryeartikuj nga partitë opozitare dhe gazetaria hulumtuese. Skena mediatike është gjithsesi shumë e polarizuar dhe e ndarë mes politikave redaktuese pro-qeveritare dhe atyre opozitare. Kjo është e dukshme në skenën e mediave të shkruara dhe, në një masë më të madhe, në mediat elektronike: dy operatorë kabllorë, SBB dhe Telekomi, janë në konkurrencë të hapur për tregun dhe promovojnë politika të dallueshme redaktuese.

Disa media të pavarura (CINS, BIRN, KRIK, Pishtaljka) janë të përkushtuara për gazetarinë hulumtuese, kryesisht në fushën e korrupsionit dhe krimit, dhe puna e tyre financohet kryesisht nga lexuesit dhe donatorët e huaj. Publiku i tyre megjithatë është mjaft margjinal në krahasim me shikuesit e mediave masive.

Liria e të shprehurit garantohet me Kushtetutën e Serbisë, por në realitet ajo shkelet në disa mënyra: nga kërcënimi i padive ose akuzave penale kundër gazetarëve për vepra të tjera, mungesa e transparencës në pronësinë e mediave, presioni redaktues nga politikanët dhe pronarë të mediave të lidhur politikisht, presion dhe kërcënime të drejtpërdrejta ndaj gazetarëve (2). Shoqata e Pavarur e Gazetarëve të Serbisë (NUNS) numëroi 32 sulme fizike dhe 157 raste të presionit ndaj gazetarëve gjatë vitit 2020 (3).

Niveli i njohurive mediatike në Serbi është shumë i ulët (4), pavarësisht përpjekjeve për të futur edukimin mediatik në arsimin formal. Sipas disa sondazheve të IPSOS, përqindja e qytetarëve në Serbi të cilët deklaruan se kryesisht ose plotësisht i besojnë mediave vetëm pak tejkalon përqindjen e qytetarëve të anketuar të cilët thonë se nuk u besojnë mediave. Tradicionalisht, televizioni dallohet si mediumi me përqindjen më të lartë të besimit. (5)