Zhvillimi i sektorit të medias në Kosovë është i kushtëzuar kryesisht nga situata e paqëndrueshme dhe e paparashikueshme politike, si dhe nga tensionet etnike. Megjithëse ka përpjekje të lavdërueshme të mediave të pavarura për të hetuar tema me interes publik, të tilla si korrupsioni (BIRN Kosovë) dhe dezinformatat (Krypometri), raportet kryesore të mediave nuk nxiten kryesisht nga fakte, por nga politikanë ose institucione që bëjnë pohime ose deklarata të vetme. (1) Tregu i mediave është kryesisht në pronësi private dhe modelet e pronësisë janë transparente, megjithëse pronësia de fakto shpesh ndryshon nga ajo e deklaruar zyrtarisht. Në këtë këndvështrim, nuk ka as transparencë dhe as një shpërndarje të drejtë të burimeve të financimit midis mediave (2). Shërbimi publik i RTK -së ofron programe në gjuhën shqipe dhe serbe: ai mbetet popullor, por besimi në të ka rënë në vitet e fundit për shkak të ndikimit politik të qeverisë dhe politikës partiake (3).

Gazetarët në Kosovë janë të ekspozuar ndaj presioneve të ndryshme, kryesisht politike dhe financiare. Rastet e dërgimit të kërcënimeve dhe frikësimit përmes rrjeteve sociale regjistrohen gjithnjë e më shpesh (4), por format “më të vjetra” të presionit si sulmet fizike dhe verbale, si dhe presioni për censurë, janë ende dominuese (5). Gjatë vitit 2020, Asociacioni i Gazetarëve të Kosovës ka regjistruar 24 raste të sulmeve ndaj gazetarëve (6).

Njohuritë medatike në Kosovë janë të pazhvilluara, pjesërisht për shkak të mungesës së koordinimit midis sistemit arsimor dhe sektorit joqeveritar, i cili është përfshirë në arsimin MIL prej vitesh (3). Rezultatet e sondazhit të opinionit tregojnë se qytetarët e Kosovës nuk janë vetëm përdorues të shpeshtë të mediave, por edhe u besojnë shumë atyre. Shumica e qytetarëve në Kosovë besojnë se mediat i shërbejnë shumë mirë demokracisë dhe interesit publik (7).