Медиумската концентрација во Србија е на мошне високо ниво, а највлијателните медиуми се под директна или индиректна контрола на владејачката партија. Високо-тиражните таблоиди и ТВ станиците со национално покривање често користат отворена пропаганда во корист на власта, без отпор кон ширењето на говор на омраза, дезинформации и националистички дискурс. Институциите што би требало да го штитат интегритетот на медиумскиот простор, првенствено Регулаторното тело за електронски медиуми (РЕМ) се слаби и под влијание на владејачката партија. Буџетеските средства што се распределуваат за медиумски проекти главно се насочуваат кон про-владините медиуми.

Граѓаните што сакаат да бидат информирани имаат пристап до разновидни извори на информации, вклучувајќи и статии од опозициските партии и истражувачко новинарство. Сепак, медиумската сцена е крајно поларизирана и поделен помеѓу про-владини и опозициски уредувачки политики. Ова е видливо ка печатените медиуми и, во поголема мерка, во електронски медиуми: Два кабелски оператори, СББ и Телеком, се во отворен пазарен натпревар и промовираат различни уредувачки политики.

Неколку независни медиуми (ЦИНС, БИРН, КРИК, Пиштаљка) се посветени на истражувачкото новинарство, првенствено во областа на корупцијата и криминалот, а нивната работа главно е финансирана од читателите и од странски донатори. Сепак, споредено со гледаноста на масовните медиуми, нивната публика е мала и маргинална.

Слободата на говорот е гарантирана од Уставот на Србија, но, во реалноста, таа се крши на неколку начини: Преку закана со тужби или кривични пријави против новинарите за други дела, недостиг на транспарентност на сопственоста на медиумите, притисок врз уредништвата од страна на политичарите и со политиката поврзаните сопственици на медиумите, директни притисоци и закани врз новинарите (2). Независното здружение на новинари на Србија (НУНС) изброило 32 физички напади и 157 случаи на притисоци врз новинарите во 2020 година (3).

Медиумската писменост во Србија е на многу ниско ниво (4), наспроти напорите за воведување на медиумската писменост во формалното образование. Според неколку истражувања на ИПСОС, процентот на граѓани во Србија што изјавиле дека главно или целосно им веруваат на медиумите е само малку повисок од процентот на испитаници кои изјавуваат дека немаат доверба во медиумите. Традиционално, телевизијата се истакнува како медиум што ужива највисок степен на доверба. (5)