ДЕФИНИЦИЈА

Темата за животна средина е особено насочена кон лажни вести. Овие лажни вести најчесто се изрежирани од “климатско-скептичното“движење. Ова негативистичко движење ја отфрла реалноста за глобалното затоплување, и покрај тоа што таквата појава е веќе докажана повеќе од 20 години од меѓународната научна заедница.

Така што, во врска со екологијата, научните факти денес остануваат удавени во бесконечен прилив на лажни вести и претпоставки. Вирусното ширење на овие лажни вести за животната средина е очигледно: се смета дека половина од информациите споделени на интернет на оваа тема се лажни, погрешни или дека не се засновани врз никакви докази (извор: Стефан Фукар, “Иднината на климата: анкета за климато-скептиците “, 2015 година)

Зад кампањите за дезинформација врзани за животната средина обично стојат индустриските лобија или држави кои ги бранат. Имено, доминантните компании (нафтени, автомобилски, прехрамбени и сл.) не се подготвени за еколошка транзиција, перцепирана како кочница за растот. Овие индустриски сили потоа влијаат на јавната расправа, прикривајќи го најчесто својот климатско-скептичен говор со помош на науката. Организирани во влијателни кругови, тие шират во медиумите и до институциите извештаи, белешки и графикони кои имаат тенденција да го доведат во прашање човековото потекло, како и важноста на еколошката криза. Овие теории се пласирани со намера да манипулираат, наоѓаат ехо во јавното мислење, кое најчесто е со ниска научна култура.

Ова климатско-скептично струење наоѓа претставници меѓу најмоќните лидери во светот. На пример, рускиот претседател Владимир Путин рече дека “нема докази дека човековата активност е причината за климатските промени“. Неговиот американски колега Доналд Трамп оди уште подалеку, бидејќи, според него, глобалното затоплување е “маскарада“.

Соочени со оваа манипулација со информации, забелешките на шведската активистка Грета Тунберг се немилосрдни: “заговорот, негирањето на фактите, лагите, омразата кон децата кои дејствуваат врз научни докази: сето ова затоа што некои возрасни, преплашени од промените, апсолутно не сакаат да зборуваат за еколошката криза “

ИЛУСТРАЦИЈА : РУСКИТЕ ЛАЖНИ ВЕСТИ ВО ВРСКА СО ГРЕТА ТУНБЕРГ

Русија и про-Кремаљските медиуми шират лажни обвинувања со цел дискредитирање на една од водечките фигури во еколошкото движење: шведската активистка Грета Тунберг.

Така, Argumenty i fakty, популарен руски таблоид, пропагираше заговор и антисемитска теорија за шведската активистка, тврдејќи дека “активностите на Тунберг се финансирани и поддржани од фондациите на Отворено општество на Џорџ Сорос“, но и дека “јахтата без емитувања што ја однесе Тунберг во Њујорк е изградена по налог на еден од претставниците на кланот Ротшилд“. Веб-страницата на Радио Слободна Европа, во својата статија “The Russian Bear Is Spooked By Greta The Eco-Activist“(линк), подетално се навраќа на овие теории на заговор кои ја таргетираат младата икона на еколошкото движење.

МЕХАНИЗМОТ НА ЛАЖНИТЕ КЛИМАТО-СКЕПТИЧНИ ВЕСТИ

Климатоскептиците го доведуваат во прашање постоењето, причините и последиците од глобалното затоплување. И покрај обвнувањата за ширење лажни вести, тие продолжуваат да ја водат јавната расправа (медиумите, политиката, образованието…) и на тој начин влијаат врз решавањето на еколошката криза. Тие објавуваат неколку видови лажни вести на тема животна средина.

1. Оние кои имаат за цел да го нарушат кредибилитетот на соговорникот или медиумот кој е про-еколошки.
2. Оние кои се обидуваат да дезинформираат, криејќи или давајќи своја интерпретација на контекстот на одреден настан поврзан со климата.
3. Оние кои имаат за цел врамување на еден факт со негово редуцирање. Како на пример, кога сака да се зборува за еколошката кризата земајќи предвид само еден критериум, како што е глобалното затоплување, без да се зборува за биодиверзитетот и она што би се нарекле меѓузависностите (океаните, атмосферата, биодиверзитетот, климата , водата и др…)